2018-12-10

Pracownicze Plany Kapitałowe to wprowadzony ustawą z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych nowy, prywatny system gromadzenia oszczędności emerytalnych, utworzony w ramach III filaru systemu emerytalnego. Środki gromadzone na PPK pochodzić będą od pracodawców, pracowników oraz z budżetu państwa. Dla pracodawcy jego wprowadzenie będzie obowiązkowe, natomiast pracownik będzie mógł przystąpić do niego dobrowolnie.

Pracownicze Plany Kapitałowe będą dotyczyły wszystkich osób świadczących pracę, nie tylko zatrudnionych na umowie o pracę, które ukończyły 18. rok życia. Automatyzm dołączania do programu dotyczyć będzie osób między 18., a 55. rokiem życia. Osoby, które ukończyły 55 lat będą miały możliwość dobrowolnego przystąpienia do planu, natomiast pracodawca nie zawrze umowy o prowadzenie PPK na rzecz osoby, która ukończyła 70 lat.

Pracownicze Plany Kapitałowe są z założenia programem powszechnym, jednak możliwa będzie rezygnacja z uczestnictwa w PPK. Pracownik będzie musiał składać deklarację o rezygnacji z Planu co 2 lata, w przeciwnym razie po tym czasie zapis do PPK zostanie dokonany automatycznie.

Pracownik będzie odprowadzał do PPK 2% wynagrodzenia, możliwe będzie także dobrowolne zwiększenie składki o maksymalnie 2% wynagrodzenia. Ponadto pracownicy, których wynagrodzenie (osiągane z różnych źródeł) nie przekroczy w danym miesiącu kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia będą mogli opłacać niższą składkę podstawową, tj. niższą niż 2%, ale nie niższą niż 0,5% wynagrodzenia.

Podmiot zatrudniający będzie zobligowany odprowadzać składkę w wysokości 1,5% wynagrodzenia z możliwością dobrowolnego podwyższenia składki o maksymalnie 2,5% wynagrodzenia. Wpłata dodatkowa dokonywana przez pracodawcę może być różnicowana ze względu na długość okresu zatrudnienia, a także na podstawie postanowień regulaminu wynagradzania lub układu zbiorowego pracy, które obowiązują u danego pracodawcy.

Pierwsi pracodawcy będą musieli wprowadzić PPK od 1 lipca 2019 r. i będą to podmioty zatrudniające co najmniej 250 osób. Następnie 1 stycznia 2020 r. obowiązek ten będzie dotyczył podmiotów zatrudniających co najmniej 50 osób, od 1 lipca 2020 r. PPK będą musieli wprowadzić pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 osób. Obowiązek ten obejmie wszystkich pozostały pracodawców 1 stycznia 2021 r.

Z obowiązku utworzenia PPK zwolnieni będą pracodawcy, u których funkcjonują Pracownicze Programy Emerytalne i który nalicza i odprowadza składkę na rzecz pracownika w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, przy czym konieczne jest przystąpienie do Pracowniczych Programów Emerytalnych co najmniej 25% osób zatrudnionych w danym podmiocie zatrudniającym.

Składki gromadzone w ramach PPK trafiać będą do konkretnego Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych, które wybierze pracodawca. Środki tam zgromadzone inwestowane będą w głównej mierze w akcje, a wraz z upływem czasu w mniej ryzykowne instrumenty finansowe.

Co istotne składki zgromadzone w ramach PPK będą podlegały dziedziczeniu.

Ponadto środki zgromadzone na rachunku PPK nie podlegają egzekucji sądowej ani administracyjnej.

Wypłata środków nastąpi wyłącznie na wniosek uczestnika. Jeżeli osoba zatrudniona ukończyła 60 lat, 25% środków zostanie wypłaconych jednorazowo, natomiast pozostałą część będzie wypłacana w co najmniej 120 miesięcznych ratach. Wcześniejsza wypłata możliwa będzie jeżeli kapitał ten zostanie przeznaczony na pokrycie wkładu własnego w związku z budową, przebudową czy nabyciem domu lub mieszkania (przy czym środki te trzeba będzie zwrócić na rachunek PPK) lub w przypadku poważnej choroby pracownika, jego małżonka lub dziecka (w tej sytuacji możliwa jest wypłata maksymalnie 25% zgromadzonych środków).